Definify.com
Definition 2025
occupaturus
occupaturus
Latin
Participle
occupātūrus m (feminine occupātūra, neuter occupātūrum); first/second declension
- about to occupy
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | occupātūrus | occupātūra | occupātūrum | occupātūrī | occupātūrae | occupātūra | |
| genitive | occupātūrī | occupātūrae | occupātūrī | occupātūrōrum | occupātūrārum | occupātūrōrum | |
| dative | occupātūrō | occupātūrō | occupātūrīs | ||||
| accusative | occupātūrum | occupātūram | occupātūrum | occupātūrōs | occupātūrās | occupātūra | |
| ablative | occupātūrō | occupātūrā | occupātūrō | occupātūrīs | |||
| vocative | occupātūre | occupātūra | occupātūrum | occupātūrī | occupātūrae | occupātūra | |