Definify.com
Definition 2025
obtortus
obtortus
Latin
Participle
obtortus m (feminine obtorta, neuter obtortum); first/second declension
- turned towards
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | obtortus | obtorta | obtortum | obtortī | obtortae | obtorta | |
| genitive | obtortī | obtortae | obtortī | obtortōrum | obtortārum | obtortōrum | |
| dative | obtortō | obtortō | obtortīs | ||||
| accusative | obtortum | obtortam | obtortum | obtortōs | obtortās | obtorta | |
| ablative | obtortō | obtortā | obtortō | obtortīs | |||
| vocative | obtorte | obtorta | obtortum | obtortī | obtortae | obtorta | |
References
- obtortus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “obtortus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.