Definify.com
Definition 2025
oblitterans
oblitterans
Latin
Participle
oblitterāns m, f, n (genitive oblitterantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | oblitterāns | oblitterantēs | oblitterantia | ||
| genitive | oblitterantis | oblitterantium | |||
| dative | oblitterantī | oblitterantibus | |||
| accusative | oblitterantem | oblitterāns | oblitterantēs | oblitterantia | |
| ablative | oblitterante, oblitterantī1 | oblitterantibus | |||
| vocative | oblitterāns | oblitterantēs | oblitterantia | ||
1When used purely as an adjective.