Esperanto

Noun

mortinto ‎(accusative singular mortinton, plural mortintoj, accusative plural mortintojn)

1. dead person
   • 1906, Kabe, “Fabelo pri iu, kiu migris por ekkoni timon”, in Elektitaj Fabeloj, translation of original by Brothers Grimm:

     Li iris al la fajro, varmigis sian manon kaj metis ĝin sur la vizaĝon de la mortinto, sed la kadavro restis malvarma.

     He went to the fire, warmed his hand and put it on the dead man's face, but the corpse stayed cold.

Synonyms

• kadavro
• mortulo