Definify.com
Definition 2025
morticinus
morticinus
Latin
Adjective
morticīnus m (feminine morticīna, neuter morticīnum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | morticīnus | morticīna | morticīnum | morticīnī | morticīnae | morticīna | |
| genitive | morticīnī | morticīnae | morticīnī | morticīnōrum | morticīnārum | morticīnōrum | |
| dative | morticīnō | morticīnō | morticīnīs | ||||
| accusative | morticīnum | morticīnam | morticīnum | morticīnōs | morticīnās | morticīna | |
| ablative | morticīnō | morticīnā | morticīnō | morticīnīs | |||
| vocative | morticīne | morticīna | morticīnum | morticīnī | morticīnae | morticīna | |
Descendants
|
|
References
- morticinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- MORTICINUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “morticinus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.