Definify.com
Definition 2025
mirandus
mirandus
Latin
Participle
mīrandus m (feminine mīranda, neuter mīrandum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mīrandus | mīranda | mīrandum | mīrandī | mīrandae | mīranda | |
| genitive | mīrandī | mīrandae | mīrandī | mīrandōrum | mīrandārum | mīrandōrum | |
| dative | mīrandō | mīrandō | mīrandīs | ||||
| accusative | mīrandum | mīrandam | mīrandum | mīrandōs | mīrandās | mīranda | |
| ablative | mīrandō | mīrandā | mīrandō | mīrandīs | |||
| vocative | mīrande | mīranda | mīrandum | mīrandī | mīrandae | mīranda | |
References
- mirandus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mirandus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “mirandus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.