Definify.com
Definition 2025
minutus
minutus
Latin
Participle
minūtus m (feminine minūta, neuter minūtum); first/second declension
- diminished, having been diminished
Adjective
Antonyms
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | minūtus | minūta | minūtum | minūtī | minūtae | minūta | |
| genitive | minūtī | minūtae | minūtī | minūtōrum | minūtārum | minūtōrum | |
| dative | minūtō | minūtō | minūtīs | ||||
| accusative | minūtum | minūtam | minūtum | minūtōs | minūtās | minūta | |
| ablative | minūtō | minūtā | minūtō | minūtīs | |||
| vocative | minūte | minūta | minūtum | minūtī | minūtae | minūta | |
Derived terms
Descendants
References
- minutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- minutus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- MINUTUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “minutus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.