Definify.com

Definition 2024

léigh

léigh

See also: leigh, Leigh, and lèigh

Irish

Verb

léigh ‎(present analytic léann, future analytic léifidh, verbal noun léamh, past participle léite)

(transitive) read

Conjugation

First Conjugation (C)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	léim	léann tú; léir^†	léann sé, sí	léimid	léann sibh	léann siad; léid^†	a léann; a léas / a léann; a léas	léitear
	past	léigh mé; léas	léigh tú; léis	léigh sé, sí	léamar; léigh muid	léigh sibh; léabhair	léigh siad; léadar	a léigh / ar léigh*	léadh
	past habitual	léinn	léiteá	léadh sé, sí	léimis; léadh muid	léadh sibh	léidís; léadh siad	a léadh / ar léadh*	léití
	future	léifidh mé; léifead	léifidh tú; léifir^†	léifidh sé, sí	léifimid; léifidh muid	léifidh sibh	léifidh siad; léifid^†	a léifidh; a léifeas / a léifidh; a léifeas	léifear
conditional		léifinn	léifeá	léifeadh sé, sí	léifimis; léifeadh muid	léifeadh sibh	léifidís; léifeadh siad	a léifeadh / ar léifeadh*	léifí
subjunctive	present	go lé mé; go léad^†	go lé tú; go léir^†	go lé sé, sí	go léimid; go lé muid	go lé sibh	go lé siad; go léid^†	—	go léitear
subjunctive	past	dá léinn	dá léiteá	dá léadh sé, sí	dá léimis; dá léadh muid	dá léadh sibh	dá léidís; dá léadh siad	—	dá léití
imperative		léim	léigh	léadh sé, sí	léimis	léigí; léidh^†	léidís	—	léitear
verbal noun		léamh
past participle		léite

* Indirect relative
† Dialect form

References

“légaid” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
“léighim” in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, Irish Texts Society, 1927, by Patrick S. Dinneen.
"léigh" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.