Definify.com
Definition 2025
knowen
knowen
English
Verb
knowen
- (archaic) past participle of know
- and it is vulgarly well knowen that thornes signifie stinging and pricking cares. — King James VI and I
Anagrams
Cornish
Alternative forms
- (Revived Late Cornish) knofen
Etymology
Noun
knowen f
- singulative of know (“nuts”)
Middle English
Etymology
From Old English cnāwan (“to know, recognise, perceive”).
Verb
knowen
- to know (possess knowledge)
Conjugation
Conjugation of knowen
| present | singular | plural |
|---|---|---|
| 1st person | knowe | knoweþ, knowen |
| 2nd person | knowest | knoweþ, knowen |
| 3rd person | knoweþ | knoweþ, knowen |
| subjunctive | knowe | knowen |
| participle | present | past |
| knowende, knowinge | (y)knowen | |
| simple past | singular | plural |
| 1st person | knew(e) | knewen |
| 2nd person | knewe(st) | knewen |
| 3rd person | knew(e) | knewen |
| subjunctive | knewe | knewen |
| imperative | singular | plural |
| know(e) | knoweþ |