Definify.com
Definition 2025
kaukalo
kaukalo
Finnish
Noun
kaukalo
- A trough or a manger (long, narrow container, open on top, for feeding or watering animals)
- A trough (any similarly shaped container)
- A trough (short, narrow canal designed to hold water until it drains or evaporates)
- (ice hockey) A rink.
Declension
| Inflection of kaukalo (Kotus type 2/palvelu, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | kaukalo | kaukalot | |
| genitive | kaukalon | kaukalojen kaukaloiden kaukaloitten |
|
| partitive | kaukaloa | kaukaloja kaukaloita |
|
| illative | kaukaloon | kaukaloihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | kaukalo | kaukalot | |
| accusative | nom. | kaukalo | kaukalot |
| gen. | kaukalon | ||
| genitive | kaukalon | kaukalojen kaukaloiden kaukaloitten |
|
| partitive | kaukaloa | kaukaloja kaukaloita |
|
| inessive | kaukalossa | kaukaloissa | |
| elative | kaukalosta | kaukaloista | |
| illative | kaukaloon | kaukaloihin | |
| adessive | kaukalolla | kaukaloilla | |
| ablative | kaukalolta | kaukaloilta | |
| allative | kaukalolle | kaukaloille | |
| essive | kaukalona | kaukaloina | |
| translative | kaukaloksi | kaukaloiksi | |
| instructive | — | kaukaloin | |
| abessive | kaukalotta | kaukaloitta | |
| comitative | — | kaukaloineen | |