Definify.com
Definition 2025
karon
karon
Hungarian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɒron]
- Hyphenation: ka‧ron
Noun
karon
- superessive singular of kar
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *karōną. Cognate with Old English carian, Old High German charōn, Gothic 𐌺𐌰𐍂𐍉𐌽.
Verb
karon
Conjugation
Conjugation of karon (weak class 2)
| infinitive | karon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | karon | karoda |
| 2nd person singular | karos | karodes |
| 3rd person singular | karod | karoda |
| plural | kariod | karodun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | karo | karodi |
| 2nd person singular | karos | karodis |
| 3rd person singular | karo | karodi |
| plural | karion | karodin |
| imperative | present | |
| singular | karo | |
| plural | kariod | |
| participle | present | past |
| karondi | gikarod, karod | |