Definify.com
Definition 2025
kapten
kapten
See also: käpten
Estonian
Etymology
Ultimately from Late Latin capitāneus.
Noun
kapten (genitive kapteni, partitive kaptenit)
- captain (commander of a sea-going vessel)
- captain; the athlete a sports team who speaks for the team with the referee
- (military) captain
Declension
Inflection of kapten (ÕS type 2/õpik, no gradation)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kapten | kaptenid |
| accusative | kapteni | kaptenid |
| genitive | kapteni | kaptenite |
| partitive | kaptenit | kapteneid |
| illative | kaptenisse | kaptenitesse kapteneisse |
| inessive | kaptenis | kaptenites kapteneis |
| elative | kaptenist | kaptenitest kapteneist |
| allative | kaptenile | kaptenitele kapteneile |
| adessive | kaptenil | kaptenitel kapteneil |
| ablative | kaptenilt | kaptenitelt kapteneilt |
| translative | kapteniks | kapteniteks kapteneiks |
| terminative | kaptenini | kapteniteni |
| essive | kaptenina | kaptenitena |
| abessive | kaptenita | kapteniteta |
| comitative | kapteniga | kaptenitega |
Swedish
Pronunciation
Noun
kapten c
- captain; the person lawfully in command of a sea-going vessel
- captain; a military rank
- captain; the athlete a sports team who speaks for the team with the referee
Declension
| Inflection of kapten | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | kapten | kaptenen | kaptener | kaptenerna |
| Genitive | kaptens | kaptenens | kapteners | kaptenernas |
Related terms
- kaptensgrad
- fartygskapten