Definify.com
Definition 2024
kłócić_się
kłócić się
Polish
Verb
kłócić się impf (perfective pokłócić się)
Conjugation
Conjugation of kłócić impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, f, n | |
| infinitive | kłócić | |||||
| present tense | 1st | kłócę | kłócimy | |||
| 2nd | kłócisz | kłócicie | ||||
| 3rd | kłóci | kłócą | ||||
| past tense | 1st | kłóciłem | kłóciłam | kłóciliśmy | kłóciłyśmy | |
| 2nd | kłóciłeś | kłóciłaś | kłóciliście | kłóciłyście | ||
| 3rd | kłócił | kłóciła | kłóciło | kłócili | kłóciły | |
| future tense | 1st | będę kłócił1 | będę kłóciła1 | będziemy kłócili1 | będziemy kłóciły1 | |
| 2nd | będziesz kłócił1 | będziesz kłóciła1 | będziecie kłócili1 | będziecie kłóciły1 | ||
| 3rd | będzie kłócił1 | będzie kłóciła1 | będzie kłóciło1 | będą kłócili1 | będą kłóciły1 | |
| conditional | 1st | kłóciłbym | kłóciłabym | kłócilibyśmy | kłóciłybyśmy | |
| 2nd | kłóciłbyś | kłóciłabyś | kłócilibyście | kłóciłybyście | ||
| 3rd | kłóciłby | kłóciłaby | kłóciłoby | kłóciliby | kłóciłyby | |
| imperative | 1st | — | kłóćmy | |||
| 2nd | kłóć | kłóćcie | ||||
| 3rd | niech kłóci | niech kłócą | ||||
| active adjectival participle | kłócący | kłócąca | kłócące | kłócący | kłócące | |
| contemporary adverbial participle | kłócąc | |||||
| impersonal past | kłócono | |||||
| verbal noun | kłócenie | |||||
| 1or: będę kłócić, będziesz kłócić etc. | ||||||