Definify.com

Definition 2024

kıskanmak

kıskanmak

Turkish

Verb

kıskanmak ‎(third-person singular simple present kıskanır)

  1. (transitive) to be jealous of something or someone, envy
    Oğlum kardeşini kıskanıyor.‎ ― My son is jealous of his brother/sister.
  2. (transitive) to grudge, begrudge

Synonyms

  • esirgemek
  • çok görmek

Derived terms

  • kıskanma
  • kıskanış
  • kıskanç
  • kıskanılmak
  • kıskandırmak
  • kıskanmamak
  • kıskanamamak
  • kıskanabilmek

Conjugation

positive - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple kıskanır mıyım? kıskanır mısın? kıskanır mı? kıskanır mıyız? kıskanır mısınız? kıskanırlar mı?
present continuous kıskanıyor muyum? kıskanıyor musun? kıskanıyor mu? kıskanıyor muyuz? kıskanıyor musunuz? kıskanıyorlar mı?
past definite kıskandım mı? kıskandın mı? kıskandı mı? kıskandık mı? kıskandınız mı? kıskandılar mı?
past continuous kıskanıyor muydum? kıskanıyor muydun? kıskanıyor muydu? kıskanıyor muyduk? kıskanıyor muydunuz? kıskanıyorlar mıydı?
future simple kıskanacak mıyım? kıskanacak mısın? kıskanacak mı? kıskanacak mıyız? kıskanacak mısınız? kıskanacaklar mı?
negative - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple kıskanmam kıskanmazsın kıskanmaz kıskanmayız kıskanmazsınız kıskanmazlar
present continuous kıskanmıyorum kıskanmıyorsun kıskanmıyor kıskanmıyoruz kıskanmıyorsunuz kıskanmıyorlar
past definite kıskanmadım kıskanmadın kıskanmadı kıskanmadık kıskanmadınız kıskanmadılar
past continuous kıskanmıyordum kıskanmıyordun kıskanmıyordu kıskanmıyorduk kıskanmıyordunuz kıskanmıyordular
future simple kıskanmayacağım kıskanmayacaksın kıskanmayacak kıskanmayacağız kıskanmayacaksınız kıskanmayacaklar

References

  1. ↑ Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*Kɨŕ”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Etymology

From Ottoman Turkish قیصقانمق ‎(kıskanmak), قزقانمق ‎(kızkanmak, “to be jealous or envious”), derived from Proto-Turkic *Kɨŕ ‎(“expensive, miserly”).[1] Compare Karakhanid [script needed] ‎(kız, “rare, expensive”).

Cognate with Old Turkic [script needed] ‎(kızɣan-, “to grudge, be unwilling to give”), Azeri qısqanmaq ‎(“to be jealous”), Chuvash хӗрхенме ‎(hĕrhenme, “to grudge, begrudge”), Kyrgyz кызгануу ‎(kızganuu, “to be jealous”), Uzbek qizgʻanmoq ‎(“to be jealous”).

Similar Results