Definify.com
Definition 2024
izin
izin
See also: izin-
Turkish
Etymology 1
From Arabic إِذْن (ʾiḏn, “permission”).
Pronunciation
- IPA(key): [iˈzin]
- Hyphenation: i‧zin
Noun
izin (definite accusative izni, plural izinler)
Synonyms
Declension
declension of izin
possessive forms of izin
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | iznim | izinlerim |
| definite accusative (belirtme) | iznimi | izinlerimi |
| dative (yönelme) | iznime | izinlerime |
| locative (bulunma) | iznimde | izinlerimde |
| ablative (çıkma) | iznimden | izinlerimden |
| genitive (tamlayan) | iznimin | izinlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | iznin | izinlerin |
| definite accusative (belirtme) | iznini | izinlerini |
| dative (yönelme) | iznine | izinlerine |
| locative (bulunma) | izninde | izinlerinde |
| ablative (çıkma) | izninden | izinlerinden |
| genitive (tamlayan) | izninin | izinlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | izni | izinleri |
| definite accusative (belirtme) | iznini | izinlerini |
| dative (yönelme) | iznine | izinlerine |
| locative (bulunma) | izninde | izinlerinde |
| ablative (çıkma) | izninden | izinlerinden |
| genitive (tamlayan) | izninin | izinlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | iznimiz | izinlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | iznimizi | izinlerimizi |
| dative (yönelme) | iznimize | izinlerimize |
| locative (bulunma) | iznimizde | izinlerimizde |
| ablative (çıkma) | iznimizden | izinlerimizden |
| genitive (tamlayan) | iznimizin | izinlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | izniniz | izinleriniz |
| definite accusative (belirtme) | izninizi | izinlerinizi |
| dative (yönelme) | izninize | izinlerinize |
| locative (bulunma) | izninizde | izinlerinizde |
| ablative (çıkma) | izninizden | izinlerinizden |
| genitive (tamlayan) | izninizin | izinlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | izinleri | izinleri |
| definite accusative (belirtme) | izinlerini | izinlerini |
| dative (yönelme) | izinlerine | izinlerine |
| locative (bulunma) | izinlerinde | izinlerinde |
| ablative (çıkma) | izinlerinden | izinlerinden |
| genitive (tamlayan) | izinlerinin | izinlerinin |
Etymology 2
Pronunciation
- IPA(key): [iˈzin]
- Hyphenation: i‧zin
Noun
izin