Definify.com
Definition 2024
iussus
iussus
Latin
Participle
iussus m (feminine iussa, neuter iussum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | iussus | iussa | iussum | iussī | iussae | iussa | |
| genitive | iussī | iussae | iussī | iussōrum | iussārum | iussōrum | |
| dative | iussō | iussō | iussīs | ||||
| accusative | iussum | iussam | iussum | iussōs | iussās | iussa | |
| ablative | iussō | iussā | iussō | iussīs | |||
| vocative | iusse | iussa | iussum | iussī | iussae | iussa | |
Noun
iussus m (genitive iussūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | iussus | iussūs |
| genitive | iussūs | iussuum |
| dative | iussuī | iussibus |
| accusative | iussum | iussūs |
| ablative | iussū | iussibus |
| vocative | iussus | iussūs |
References
- iussus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “iussus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to carry out order: iussa (usually only in plur.), imperata facere
- to carry out order: iussa (usually only in plur.), imperata facere