Definify.com
Definition 2025
intorquens
intorquens
Latin
Participle
intorquēns m, f, n (genitive intorquentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | intorquēns | intorquentēs | intorquentia | ||
| genitive | intorquentis | intorquentium | |||
| dative | intorquentī | intorquentibus | |||
| accusative | intorquentem | intorquēns | intorquentēs | intorquentia | |
| ablative | intorquente, intorquentī1 | intorquentibus | |||
| vocative | intorquēns | intorquentēs | intorquentia | ||
1When used purely as an adjective.