Esperanto

Verb

instrui ‎(present instruas, past instruis, future instruos, conditional instruus, volitive instruu)

1. to teach

Conjugation

Conjugation of instrui present past future singular plural singular plural singular plural tense instruas instruis instruos active participle instruanta instruantaj instruinta instruintaj instruonta instruontaj acc. instruantan instruantajn instruintan instruintajn instruontan instruontajn passive participle instruata instruataj instruita instruitaj instruota instruotaj acc. instruatan instruatajn instruitan instruitajn instruotan instruotajn nominal active participle instruanto instruantoj instruinto instruintoj instruonto instruontoj acc. instruanton instruantojn instruinton instruintojn instruonton instruontojn nominal passive participle instruato instruatoj instruito instruitoj instruoto instruotoj acc. instruaton instruatojn instruiton instruitojn instruoton instruotojn adverbial active participle instruante instruinte instruonte adverbial passive participle instruate instruite instruote infinitive instrui imperative instruu conditional instruus

Derived terms

• instruisto ‎(“teacher”)

Latin

Verb

īnstruī

1. present passive infinitive of īnstruō

References

• INSTRUI in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)

Portuguese

Verb

instrui

1. third-person singular present indicative of instruir
2. second-person singular imperative of instruir

Spanish

Verb

instrui

1. (Latin America) Informal second-person singular (voseo) affirmative imperative form of instruir.