Definify.com

Definition 2024


innatus

innatus

Latin

Participle

innātus m (feminine innāta, neuter innātum); first/second declension

  1. arisen, originated in, having arisen or originated in; innate, inborn, inherent, natural, native

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
nominative innātus innāta innātum innātī innātae innāta
genitive innātī innātae innātī innātōrum innātārum innātōrum
dative innātō innātō innātīs
accusative innātum innātam innātum innātōs innātās innāta
ablative innātō innātā innātō innātīs
vocative innāte innāta innātum innātī innātae innāta

Descendants

References

  • innatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • innatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • INNATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • Félix Gaffiot (1934), “innatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
  • Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) innate ideas: notiones animo (menti) insitae, innatae
    • (ambiguous) something is contrary to my moral sense, goes against my principles: aliquid abhorret a meis moribus (opp. insitum [atque innatum] est animo or in animo alicuius)
    • (ambiguous) to have innate ideas of the Godhead; to believe in the Deity by intuition: insitas (innatas) dei cognitiones habere (N. D. 1. 17. 44)
    • (ambiguous) belief in God is part of every one's nature: omnibus innatum est et in animo quasi insculptum esse deum