Definify.com
Definition 2025
increpitans
increpitans
Latin
Participle
increpitāns m, f, n (genitive increpitantis); third declension
- Crying out, crying out
- Reproaching, chiding
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | increpitāns | increpitantēs | increpitantia | ||
| genitive | increpitantis | increpitantium | |||
| dative | increpitantī | increpitantibus | |||
| accusative | increpitantem | increpitāns | increpitantēs | increpitantia | |
| ablative | increpitante, increpitantī1 | increpitantibus | |||
| vocative | increpitāns | increpitantēs | increpitantia | ||
1When used purely as an adjective.