Definify.com
Definition 2025
imperitans
imperitans
Latin
Participle
imperitāns m, f, n (genitive imperitantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | imperitāns | imperitantēs | imperitantia | ||
| genitive | imperitantis | imperitantium | |||
| dative | imperitantī | imperitantibus | |||
| accusative | imperitantem | imperitāns | imperitantēs | imperitantia | |
| ablative | imperitante, imperitantī1 | imperitantibus | |||
| vocative | imperitāns | imperitantēs | imperitantia | ||
1When used purely as an adjective.