Esperanto

Verb

halti ‎(present haltas, past haltis, future haltos, conditional haltus, volitive haltu)

1. (intransitive) to stop; to halt; to stall
   • 1906, Kabe, “Fabelo pri iu, kiu migris por ekkoni timon”, in Elektitaj Fabeloj, translation of original by Brothers Grimm:

     Haltu, neniun paŝon plu!

     Stop, not another step!

   • 2000, Donald Broadribb (translator), Platono, La Respubliko, Parto Ses:

     Ni ne haltos ĝis ni konvinkos lin kaj la aliajn.

     We will not stop until we convince him and the others.

   • 1907, Kazimierz Bein (tr.), La Faraono, translation of original by Bolesław Prus, ch. IX:

     Li ree haltis antaŭ la figuro.

     He stopped again before the figure.

Conjugation

Conjugation of halti present past future singular plural singular plural singular plural tense haltas haltis haltos active participle haltanta haltantaj haltinta haltintaj haltonta haltontaj acc. haltantan haltantajn haltintan haltintajn haltontan haltontajn nominal active participle haltanto haltantoj haltinto haltintoj haltonto haltontoj acc. haltanton haltantojn haltinton haltintojn haltonton haltontojn adverbial active participle haltante haltinte haltonte infinitive halti imperative haltu conditional haltus

Derived terms

• haltejo
• haltigi

Related terms

• halto