Definify.com
Definition 2025
furcatus
furcatus
Latin
Adjective
furcātus m (feminine furcāta, neuter furcātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | furcātus | furcāta | furcātum | furcātī | furcātae | furcāta | |
| genitive | furcātī | furcātae | furcātī | furcātōrum | furcātārum | furcātōrum | |
| dative | furcātō | furcātō | furcātīs | ||||
| accusative | furcātum | furcātam | furcātum | furcātōs | furcātās | furcāta | |
| ablative | furcātō | furcātā | furcātō | furcātīs | |||
| vocative | furcāte | furcāta | furcātum | furcātī | furcātae | furcāta | |
Related terms
References
- FURCATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)