Definify.com
Definition 2024
emortuus
emortuus
Latin
Participle
ēmortuus m (feminine ēmortua, neuter ēmortuum); first/second declension
- died out or off
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ēmortuus | ēmortua | ēmortuum | ēmortuī | ēmortuae | ēmortua | |
| genitive | ēmortuī | ēmortuae | ēmortuī | ēmortuōrum | ēmortuārum | ēmortuōrum | |
| dative | ēmortuō | ēmortuō | ēmortuīs | ||||
| accusative | ēmortuum | ēmortuam | ēmortuum | ēmortuōs | ēmortuās | ēmortua | |
| ablative | ēmortuō | ēmortuā | ēmortuō | ēmortuīs | |||
| vocative | ēmortue | ēmortua | ēmortuum | ēmortuī | ēmortuae | ēmortua | |
References
- emortuus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “emortuus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.