Definify.com
Definition 2025
disputans
disputans
Latin
Participle
disputāns m, f, n (genitive disputantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | disputāns | disputantēs | disputantia | ||
| genitive | disputantis | disputantium | |||
| dative | disputantī | disputantibus | |||
| accusative | disputantem | disputāns | disputantēs | disputantia | |
| ablative | disputante, disputantī1 | disputantibus | |||
| vocative | disputāns | disputantēs | disputantia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- Félix Gaffiot (1934), “disputans”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to introduce a person (into a dialogue) discoursing on..: aliquem disputantem facere, inducere, fingere (est aliquid apud aliquem disputans)
- to introduce a person (into a dialogue) discoursing on..: aliquem disputantem facere, inducere, fingere (est aliquid apud aliquem disputans)