Definify.com
Definition 2025
discrucians
discrucians
Latin
Participle
discruciāns m, f, n (genitive discruciantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | discruciāns | discruciantēs | discruciantia | ||
| genitive | discruciantis | discruciantium | |||
| dative | discruciantī | discruciantibus | |||
| accusative | discruciantem | discruciāns | discruciantēs | discruciantia | |
| ablative | discruciante, discruciantī1 | discruciantibus | |||
| vocative | discruciāns | discruciantēs | discruciantia | ||
1When used purely as an adjective.