Definify.com
Definition 2025
discontinuatus
discontinuatus
Latin
Participle
discontinuātus m (feminine discontinuāta, neuter discontinuātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | discontinuātus | discontinuāta | discontinuātum | discontinuātī | discontinuātae | discontinuāta | |
| genitive | discontinuātī | discontinuātae | discontinuātī | discontinuātōrum | discontinuātārum | discontinuātōrum | |
| dative | discontinuātō | discontinuātō | discontinuātīs | ||||
| accusative | discontinuātum | discontinuātam | discontinuātum | discontinuātōs | discontinuātās | discontinuāta | |
| ablative | discontinuātō | discontinuātā | discontinuātō | discontinuātīs | |||
| vocative | discontinuāte | discontinuāta | discontinuātum | discontinuātī | discontinuātae | discontinuāta | |