Definify.com
Definition 2025
denotandus
denotandus
Latin
Participle
dēnotandus m (feminine dēnotanda, neuter dēnotandum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dēnotandus | dēnotanda | dēnotandum | dēnotandī | dēnotandae | dēnotanda | |
| genitive | dēnotandī | dēnotandae | dēnotandī | dēnotandōrum | dēnotandārum | dēnotandōrum | |
| dative | dēnotandō | dēnotandō | dēnotandīs | ||||
| accusative | dēnotandum | dēnotandam | dēnotandum | dēnotandōs | dēnotandās | dēnotanda | |
| ablative | dēnotandō | dēnotandā | dēnotandō | dēnotandīs | |||
| vocative | dēnotande | dēnotanda | dēnotandum | dēnotandī | dēnotandae | dēnotanda | |