Definify.com
Definition 2025
defunctus
defunctus
Latin
Participle
dēfūnctus m (feminine dēfūncta, neuter dēfūnctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dēfūnctus | dēfūncta | dēfūnctum | dēfūnctī | dēfūnctae | dēfūncta | |
| genitive | dēfūnctī | dēfūnctae | dēfūnctī | dēfūnctōrum | dēfūnctārum | dēfūnctōrum | |
| dative | dēfūnctō | dēfūnctō | dēfūnctīs | ||||
| accusative | dēfūnctum | dēfūnctam | dēfūnctum | dēfūnctōs | dēfūnctās | dēfūncta | |
| ablative | dēfūnctō | dēfūnctā | dēfūnctō | dēfūnctīs | |||
| vocative | dēfūncte | dēfūncta | dēfūnctum | dēfūnctī | dēfūnctae | dēfūncta | |
Descendants
References
- defunctus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- defunctus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “defunctus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- a man who has held every office (up to the consulship): vir defunctus honoribus
- a man who has held every office (up to the consulship): vir defunctus honoribus