Definify.com
Definition 2025
defraudatus
defraudatus
Latin
Participle
dēfraudātus m (feminine dēfraudāta, neuter dēfraudātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | dēfraudātus | dēfraudāta | dēfraudātum | dēfraudātī | dēfraudātae | dēfraudāta | |
| genitive | dēfraudātī | dēfraudātae | dēfraudātī | dēfraudātōrum | dēfraudātārum | dēfraudātōrum | |
| dative | dēfraudātō | dēfraudātō | dēfraudātīs | ||||
| accusative | dēfraudātum | dēfraudātam | dēfraudātum | dēfraudātōs | dēfraudātās | dēfraudāta | |
| ablative | dēfraudātō | dēfraudātā | dēfraudātō | dēfraudātīs | |||
| vocative | dēfraudāte | dēfraudāta | dēfraudātum | dēfraudātī | dēfraudātae | dēfraudāta | |
References
- DEFRAUDATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)