Definify.com
Definition 2024
danisticus
danisticus
Latin
Adjective
danīsticus m (feminine danīstica, neuter danīsticum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | danistīcus | danistīca | danistīcum | danistīcī | danistīcae | danistīca | |
genitive | danistīcī | danistīcae | danistīcī | danistīcōrum | danistīcārum | danistīcōrum | |
dative | danistīcō | danistīcō | danistīcīs | ||||
accusative | danistīcum | danistīcam | danistīcum | danistīcōs | danistīcās | danistīca | |
ablative | danistīcō | danistīcā | danistīcō | danistīcīs | |||
vocative | danistīce | danistīca | danistīcum | danistīcī | danistīcae | danistīca |
References
- Félix Gaffiot (1934), “danisticus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- danisticus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
- Langenscheidt Pocket Latin Dictionary. Berlin: Langenschedit, 1966.