Definify.com
Definition 2025
damnatus
damnatus
Latin
Participle
damnātus m (feminine damnāta, neuter damnātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | damnātus | damnāta | damnātum | damnātī | damnātae | damnāta | |
| genitive | damnātī | damnātae | damnātī | damnātōrum | damnātārum | damnātōrum | |
| dative | damnātō | damnātō | damnātīs | ||||
| accusative | damnātum | damnātam | damnātum | damnātōs | damnātās | damnāta | |
| ablative | damnātō | damnātā | damnātō | damnātīs | |||
| vocative | damnāte | damnāta | damnātum | damnātī | damnātae | damnāta | |
Adjective
damnātus m (feminine damnāta, neuter damnātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | damnātus | damnāta | damnātum | damnātī | damnātae | damnāta | |
| genitive | damnātī | damnātae | damnātī | damnātōrum | damnātārum | damnātōrum | |
| dative | damnātō | damnātō | damnātīs | ||||
| accusative | damnātum | damnātam | damnātum | damnātōs | damnātās | damnāta | |
| ablative | damnātō | damnātā | damnātō | damnātīs | |||
| vocative | damnāte | damnāta | damnātum | damnātī | damnātae | damnāta | |
Descendants
References
- damnatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- damnatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- DAMNATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “damnatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.