Definify.com
Definition 2025
consumptus
consumptus
Latin
Participle
cōnsūmptus m (feminine cōnsūmpta, neuter cōnsūmptum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | cōnsūmptus | cōnsūmpta | cōnsūmptum | cōnsūmptī | cōnsūmptae | cōnsūmpta | |
| genitive | cōnsūmptī | cōnsūmptae | cōnsūmptī | cōnsūmptōrum | cōnsūmptārum | cōnsūmptōrum | |
| dative | cōnsūmptō | cōnsūmptō | cōnsūmptīs | ||||
| accusative | cōnsūmptum | cōnsūmptam | cōnsūmptum | cōnsūmptōs | cōnsūmptās | cōnsūmpta | |
| ablative | cōnsūmptō | cōnsūmptā | cōnsūmptō | cōnsūmptīs | |||
| vocative | cōnsūmpte | cōnsūmpta | cōnsūmptum | cōnsūmptī | cōnsūmptae | cōnsūmpta | |
References
- consumptus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “consumptus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.