Definify.com
Definition 2025
conprobans
conprobans
Latin
Participle
conprobāns m, f, n (genitive conprobantis); third declension
- Alternative form of comprobāns
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | conprobāns | conprobantēs | conprobantia | ||
| genitive | conprobantis | conprobantium | |||
| dative | conprobantī | conprobantibus | |||
| accusative | conprobantem | conprobāns | conprobantēs | conprobantia | |
| ablative | conprobante, conprobantī1 | conprobantibus | |||
| vocative | conprobāns | conprobantēs | conprobantia | ||
1When used purely as an adjective.