Definify.com
Definition 2025
concubitus
concubitus
Latin
Participle
concubitus m (feminine concubita, neuter concubitum); first/second declension
- lain with (sexually or not)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | concubitus | concubita | concubitum | concubitī | concubitae | concubita | |
| genitive | concubitī | concubitae | concubitī | concubitōrum | concubitārum | concubitōrum | |
| dative | concubitō | concubitō | concubitīs | ||||
| accusative | concubitum | concubitam | concubitum | concubitōs | concubitās | concubita | |
| ablative | concubitō | concubitā | concubitō | concubitīs | |||
| vocative | concubite | concubita | concubitum | concubitī | concubitae | concubita | |
Noun
concubitus m (genitive concubitūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | concubitus | concubitūs |
| genitive | concubitūs | concubituum |
| dative | concubituī | concubitibus |
| accusative | concubitum | concubitūs |
| ablative | concubitū | concubitibus |
| vocative | concubitus | concubitūs |
References
- concubitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concubitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “concubitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.