Definify.com
Definition 2025
concubens
concubens
Latin
Participle
concubēns m, f, n (genitive concubentis); third declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | concubēns | concubentēs | concubentia | ||
| genitive | concubentis | concubentium | |||
| dative | concubentī | concubentibus | |||
| accusative | concubentem | concubēns | concubentēs | concubentia | |
| ablative | concubente, concubentī1 | concubentibus | |||
| vocative | concubēns | concubentēs | concubentia | ||
1When used purely as an adjective.