Definify.com
Definition 2025
comitor
comitor
Latin
Verb
comitor (present infinitive comitārī, perfect active comitātus sum); first conjugation, deponent
- I join someone as an attendant; accompany, attend, follow; guard, escort; serve.
 - I attend someone to the grave, attend a funeral.
 
Usage notes
Used with an accusative construction, an ablative absolute or, with abstract subjects, the dative (in the sense of attending certain circumstances or qualities).
Inflection
| Conjugation of comitor (first conjugation, deponent) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | comitor | comitāris, comitāre | comitātur | comitāmur | comitāminī | comitantur | 
| imperfect | comitābar | comitābāris, comitābāre | comitābātur | comitābāmur | comitābāminī | comitābantur | |
| future | comitābor | comitāberis, comitābere | comitābitur | comitābimur | comitābiminī | comitābuntur | |
| perfect | comitātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | comitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | comitātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | comiter | comitēris, comitēre | comitētur | comitēmur | comitēminī | comitentur | 
| imperfect | comitārer | comitārēris, comitārēre | comitārētur | comitārēmur | comitārēminī | comitārentur | |
| perfect | comitātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | comitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | comitāre | — | — | comitāminī | — | 
| future | — | comitātor | comitātor | — | — | comitantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | comitārī | comitātus esse | comitātūrus esse | — | — | — | |
| participles | comitāns | comitātus | comitātūrus | — | — | comitandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
| comitārī | comitandī | comitandō | comitandum | comitātum | comitātū | ||
Synonyms
Derived terms
Related terms
Descendants
- English: comitatus
 
References
- comitor in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - comitor in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
 - Félix Gaffiot (1934), “comitor”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.