Definify.com
Definition 2025
coacturus
coacturus
Latin
Participle
coactūrus m (feminine coactūra, neuter coactūrum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | coactūrus | coactūra | coactūrum | coactūrī | coactūrae | coactūra | |
| genitive | coactūrī | coactūrae | coactūrī | coactūrōrum | coactūrārum | coactūrōrum | |
| dative | coactūrō | coactūrō | coactūrīs | ||||
| accusative | coactūrum | coactūram | coactūrum | coactūrōs | coactūrās | coactūra | |
| ablative | coactūrō | coactūrā | coactūrō | coactūrīs | |||
| vocative | coactūre | coactūra | coactūrum | coactūrī | coactūrae | coactūra | |