Definify.com

Definition 2024


civis

civis

Latin

Noun

cīvis m, f (genitive cīvis); third declension

  1. citizen
    Civis romanus sum.
    I am a Roman citizen.

Inflection

Third declension, alternative ablative singular in and accusative plural in -īs.

Case Singular Plural
nominative cīvis cīvēs
genitive cīvis cīvium
dative cīvī cīvibus
accusative cīvem cīvēs
cīvīs
ablative cīve
cīvī
cīvibus
vocative cīvis cīvēs

Derived terms

References

  • civis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • civis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • CIVIS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • Félix Gaffiot (1934), “civis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
  • Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • the aristocracy (as a party in politics): boni cives, optimi, optimates, also simply boni (opp. improbi); illi, qui optimatium causam agunt
    • a citizen of the world; cosmopolitan: mundanus, mundi civis et incola (Tusc. 5. 37)
    • a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus
  • civis in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • civis in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin