Definify.com
Definition 2025
circumventus
circumventus
Latin
Participle
circumventus m (feminine circumventa, neuter circumventum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | circumventus | circumventa | circumventum | circumventī | circumventae | circumventa | |
| genitive | circumventī | circumventae | circumventī | circumventōrum | circumventārum | circumventōrum | |
| dative | circumventō | circumventō | circumventīs | ||||
| accusative | circumventum | circumventam | circumventum | circumventōs | circumventās | circumventa | |
| ablative | circumventō | circumventā | circumventō | circumventīs | |||
| vocative | circumvente | circumventa | circumventum | circumventī | circumventae | circumventa | |
References
- circumventus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “circumventus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.