Definify.com
Definition 2025
circumveniens
circumveniens
Latin
Participle
circumveniēns m, f, n (genitive circumvenientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | circumveniēns | circumvenientēs | circumvenientia | ||
| genitive | circumvenientis | circumvenientium | |||
| dative | circumvenientī | circumvenientibus | |||
| accusative | circumvenientem | circumveniēns | circumvenientēs | circumvenientia | |
| ablative | circumveniente, circumvenientī1 | circumvenientibus | |||
| vocative | circumveniēns | circumvenientēs | circumvenientia | ||
1When used purely as an adjective.