Definify.com
Definition 2025
circumitus
circumitus
Latin
Participle
circumitus m (feminine circumita, neuter circumitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | circumitus | circumita | circumitum | circumitī | circumitae | circumita | |
| genitive | circumitī | circumitae | circumitī | circumitōrum | circumitārum | circumitōrum | |
| dative | circumitō | circumitō | circumitīs | ||||
| accusative | circumitum | circumitam | circumitum | circumitōs | circumitās | circumita | |
| ablative | circumitō | circumitā | circumitō | circumitīs | |||
| vocative | circumite | circumita | circumitum | circumitī | circumitae | circumita | |
References
- circumitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “circumitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.