Definify.com
Definition 2025
circumcingens
circumcingens
Latin
Participle
circumcingēns m, f, n (genitive circumcingentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | circumcingēns | circumcingentēs | circumcingentia | ||
| genitive | circumcingentis | circumcingentium | |||
| dative | circumcingentī | circumcingentibus | |||
| accusative | circumcingentem | circumcingēns | circumcingentēs | circumcingentia | |
| ablative | circumcingente, circumcingentī1 | circumcingentibus | |||
| vocative | circumcingēns | circumcingentēs | circumcingentia | ||
1When used purely as an adjective.