Definify.com
Definition 2025
circumcidens
circumcidens
Latin
Participle
circumcīdēns m, f, n (genitive circumcīdentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | circumcīdēns | circumcīdentēs | circumcīdentia | ||
| genitive | circumcīdentis | circumcīdentium | |||
| dative | circumcīdentī | circumcīdentibus | |||
| accusative | circumcīdentem | circumcīdēns | circumcīdentēs | circumcīdentia | |
| ablative | circumcīdentī | circumcīdentibus | |||
| vocative | circumcīdēns | circumcīdentēs | circumcīdentia | ||