Definify.com
Definition 2025
circulatus
circulatus
Latin
Participle
circulātus m (feminine circulāta, neuter circulātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | circulātus | circulāta | circulātum | circulātī | circulātae | circulāta | |
| genitive | circulātī | circulātae | circulātī | circulātōrum | circulātārum | circulātōrum | |
| dative | circulātō | circulātō | circulātīs | ||||
| accusative | circulātum | circulātam | circulātum | circulātōs | circulātās | circulāta | |
| ablative | circulātō | circulātā | circulātō | circulātīs | |||
| vocative | circulāte | circulāta | circulātum | circulātī | circulātae | circulāta | |
References
- CIRCULATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)