Definify.com
Definition 2025
cingens
cingens
Latin
Participle
cingēns m, f, n (genitive cingentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | cingēns | cingentēs | cingentia | ||
| genitive | cingentis | cingentium | |||
| dative | cingentī | cingentibus | |||
| accusative | cingentem | cingēns | cingentēs | cingentia | |
| ablative | cingente, cingentī1 | cingentibus | |||
| vocative | cingēns | cingentēs | cingentia | ||
1When used purely as an adjective.