Definify.com
Definition 2025
certior
certior
Latin
Adjective
certior (comparative of certus)
Inflection
Third declension, comparative variant
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | certior | certius | certiōrēs | certiōra | |
| genitive | certiōris | certiōrum | |||
| dative | certiōrī | certiōribus | |||
| accusative | certiōrem | certius | certiōrēs | certiōra | |
| ablative | certiōre | certiōribus | |||
| vocative | certior | certius | certiōrēs | certiōra | |
Derived terms
- certiōrō
 
References
- Félix Gaffiot (1934), “certior”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
 -  Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to inform a person: certiorem facere aliquem (alicuius rei or de aliqua re)
 
 - to inform a person: certiorem facere aliquem (alicuius rei or de aliqua re)