Definify.com

Definition 2024

cedzić impf ‎(perfective odcedzić)

Conjugation of cedzić impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		cedzić
present tense	1st	cedzę			cedzimy
	2nd	cedzisz			cedzicie
	3rd	cedzi			cedzą
past tense	1st	cedziłem	cedziłam		cedziliśmy	cedziłyśmy
	2nd	cedziłeś	cedziłaś		cedziliście	cedziłyście
	3rd	cedził	cedziła	cedziło	cedzili	cedziły
future tense	1st	będę cedził¹	będę cedziła¹		będziemy cedzili¹	będziemy cedziły¹
	2nd	będziesz cedził¹	będziesz cedziła¹		będziecie cedzili¹	będziecie cedziły¹
	3rd	będzie cedził¹	będzie cedziła¹	będzie cedziło¹	będą cedzili¹	będą cedziły¹
conditional	1st	cedziłbym	cedziłabym		cedzilibyśmy	cedziłybyśmy
	2nd	cedziłbyś	cedziłabyś		cedzilibyście	cedziłybyście
	3rd	cedziłby	cedziłaby	cedziłoby	cedziliby	cedziłyby
imperative	1st	—			cedźmy
	2nd	cedź			cedźcie
	3rd	niech cedzi			niech cedzą
active adjectival participle		cedzący	cedząca	cedzące	cedzący	cedzące
passive adjectival participle		cedzony	cedzona	cedzone	cedzeni	cedzone
contemporary adverbial participle		cedząc
impersonal past		cedzono
verbal noun		cedzenie
¹or: będę cedzić, będziesz cedzić etc.

From Proto-Slavic *cěditi, from Proto-Balto-Slavic *(s)koiʔd-, from Proto-Indo-European *(s)koyd-.

Baltic cognates include Lithuanian skíesti ‎(“to separate, dilute”), Lithuanian šķiêst ‎(“scatter, spill, cut”).

Indo-European cognates include Proto-Germanic *skītaną ‎(“to defecate, to ****”), Latin scindō, Ancient Greek σχίζω ‎(skhízō, “I split, cleave”), Welsh cwys, Sanskrit छिनत्ति ‎(chinatti).