Definify.com
Definition 2024
ceangail
ceangail
Irish
Verb
ceangail (present analytic ceanglaíonn, future analytic ceanglóidh, verbal noun ceangal, past participle ceangailte)
Conjugation
Second Conjugation
| singular | plural | relative | autonomous | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||
| indicative | present | ceanglaím | ceanglaíonn tú; ceanglaír† |
ceanglaíonn sé, sí | ceanglaímid; ceanglaíonn muid |
ceanglaíonn sibh | ceanglaíonn siad; ceanglaíd† |
a cheanglaíonn; a cheanglaíos / a gceanglaíonn*; a gceanglaíos* |
ceanglaítear |
| past | cheangail mé; cheanglaíos | cheangail tú; cheanglaís | cheangail sé, sí | cheanglaíomar; cheangail muid | cheangail sibh; cheanglaíobhair | cheangail siad; cheanglaíodar | a cheangail / ar cheangail* |
ceanglaíodh | |
| past habitual | cheanglaínn | cheanglaíteá | cheanglaíodh sé, sí | cheanglaímis; cheanglaíodh muid | cheanglaíodh sibh | cheanglaídís; cheanglaíodh siad | a cheanglaíodh / ar cheanglaíodh* |
cheanglaítí | |
| future | ceanglóidh mé; ceanglód; ceanglóchaidh mé† |
ceanglóidh tú; ceanglóir†; ceanglóchaidh tú† |
ceanglóidh sé, sí; ceanglóchaidh sé, sí† |
ceanglóimid; ceanglóidh muid; ceanglóchaimid†; ceanglóchaidh muid† |
ceanglóidh sibh; ceanglóchaidh sibh† |
ceanglóidh siad; ceanglóid†; ceanglóchaidh siad† |
a cheanglóidh; a cheanglós; a cheanglóchaidh†; a cheanglóchas† / a gceanglóidh*; a gceanglós*; a gceanglóchaidh*†; a gceanglóchas*† |
ceanglófar; ceanglóchar† | |
| conditional | cheanglóinn; cheanglóchainn† | cheanglófá; cheanglóchthᆠ| cheanglódh sé, sí; cheanglóchadh sé, sí† | cheanglóimis; cheanglódh muid; cheanglóchaimis†; cheanglóchadh muid† | cheanglódh sibh; cheanglóchadh sibh† | cheanglóidís; cheanglódh siad; cheanglóchadh siad† | a cheanglódh; a cheanglóchadh† / ar cheanglódh*; ar cheanglóchadh*† |
cheanglófaí; cheanglóchthaí† | |
| subjunctive | present | go gceanglaí mé; go gceanglaíod† |
go gceanglaí tú; go gceanglaír† |
go gceanglaí sé, sí | go gceanglaímid; go gceanglaí muid |
go gceanglaí sibh | go gceanglaí siad; go gceanglaíd† |
— | go gceanglaítear |
| past | dá gceanglaínn | dá gceanglaíteá | dá gceanglaíodh sé, sí | dá gceanglaímis; dá gceanglaíodh muid |
dá gceanglaíodh sibh | dá gceanglaídís; dá gceanglaíodh siad |
— | dá gceanglaítí | |
| imperative | ceanglaím | ceangail | ceanglaíodh sé, sí | ceanglaímis | ceanglaígí; ceanglaídh† |
ceanglaídís | — | ceanglaítear | |
| verbal noun | ceangal | ||||||||
| past participle | ceangailte | ||||||||
*Indirect relative
† Dialect form
Noun
ceangail
Mutation
| Irish mutation | ||
|---|---|---|
| Radical | Lenition | Eclipsis |
| ceangail | cheangail | gceangail |
| Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. | ||
Scottish Gaelic
Etymology
From Old Irish cenglaid (“binds, ties, fastens”), from cengal (“bond, tie, binding, fetter, fastening”), from Latin cingulum (“girdle, belt”).
Verb
ceangail (past cheangail, future ceanglaidh, verbal noun ceangal, past participle ceangailte)
Derived terms
- eadar-cheangail (“interjoin”)
- sgrìob-cheangail