Definify.com
Definition 2025
britannus
britannus
Latin
Adjective
britannus m (feminine britanna, neuter britannum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | britannus | britanna | britannum | britannī | britannae | britanna | |
| genitive | britannī | britannae | britannī | britannōrum | britannārum | britannōrum | |
| dative | britannō | britannō | britannīs | ||||
| accusative | britannum | britannam | britannum | britannōs | britannās | britanna | |
| ablative | britannō | britannā | britannō | britannīs | |||
| vocative | britanne | britanna | britannum | britannī | britannae | britanna | |
Noun
britannus m (genitive britannī); second declension
- a Briton
Inflection
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | britannus | britannī |
| genitive | britannī | britannōrum |
| dative | britannō | britannīs |
| accusative | britannum | britannōs |
| ablative | britannō | britannīs |
| vocative | britanne | britannī |